پیشینه برقراری روابط سیاسی:
شروع روابط دیپلماتیک ایران و ویتنام به 13 مردادماه سال 1352 (4 آگوست 1973) باز می‌گردد و از 27 نوامبر 1975 (6 آذر 1354) روابط به سطح سفیر ارتقاء یافته، سفیر ایران در پکن و بعدا سفیر ایران در مالزی به عنوان سفیر اکردیته در هانوی تعیین شدند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، وزارت امور خارجه ویتنام در آذر ماه 1358 با صدور بیانیه‌ای ضمن اعلام حمایت ملت و دولت ویتنام از مبارزات ملت ایران علیه امپریالیسم امریکا، خواستار استرداد محمد رضا شاه به ایران شد.
اعلام حمایت از اشغال سفارت آمریکا در تهران، اعلام انزجار از عملیات نظامی آمریکا در طبس و اشاره مقامات ویتنامی‌به دردهای مشترک دو کشور بیانگر مواضع سنتی و دیرین مقامات این کشور نسبت به جمهوری اسلامی در دهههای گذشته بوده است. در سال 1367 سفیر جمهوری اسلامی ایران در مالزی به عنوان سفیر اکردیته در ویتنام تعیین گردید. در دی ماه سال 69 اولین سفیر جمهوری اسلامی ایران در ویتنام منصوب شد. در دی ماه سال 1369 (1990 میلادی) سفارت کشورمان در هانوی افتتاح و اولین سفیر مقیم به ویتنام اعزام شد. ویتنام در اوائل اسفند 1376 (1998) رسماً سفارت خود را در تهران افتتاح کرد. روابط سیاسی جمهوری اسلامی ایران و ویتنام از وضعیت مناسبی برخوردار بوده و همکاری سازنده متقابل در مجامع بین‌المللی برقرار می‌باشد. دو کشور همواره به قطعنامه‌های حقوق بشر علیه یکدیگر رای منفی داده و از کاندیداهای یکدیگر برای تصدی مناصب در مجامع بین‌المللی حمایت کرده‌اند.